Rozengeur en ....

Ai, dat het vorige stukje zo hard zou aankomen, had ik niet verwacht ;-).

Maar het gaat natuurlijk niet allemaal over rozen..., onderstaande om het leed iets te verzachten…

Vanochtend, bij thuiskomst, zag ik Skye langdurig snuffelen in de achtertuin dus ik ging toch maar even kijken. En daar trof ik een dood hagedisje en een dood ratje aan. De vraag is nu wie is de moordenaar? Toen ik Joost aankeek, keek hij heel onschuldig naar me op. En vervolgens keek hij als een echte aristocraat stoïcijns voor zich uit. Zou ie ze nou allebei gepakt hebben? Of heeft de rat eerst de hagedis te pakken gehad en Joost vervolgens de rat? Of was het toch Skye (die hoorden we gisteravond nog een kreet slaken)? Leuk spelletje, maar wie het ook was, het moet wel uit de tuin. En wie mag dat doen, jawel, deze gooische vrouw, grr. Ach ja, na de kakkerlakken kijk je nergens meer van op. Dus gewapend met een zakje heb ik de beste beesten in de vuilcontainer gemieterd. Lekker begin van je dag!

We hebben nog geeneens een hele dag aan het strand gelegen. We wilden het rustig opbouwen om te voorkomen dat we erbij lopen als rode kreeften. Omdat we dicht bij de evenaar zitten is de zon hier al vanaf 10.00 uur heel heftig. Maar ook omdat we ons daarvoor niet echt de tijd hebben gegund. We hebben tot nu toe elk weekend en ook doordeweeks klusjesmannen over de vloer gehad.

Op de dag van overdracht hoorden we dat het toch niet gelukt was om de badkamer af te krijgen. De wasbakken moesten nog worden aangesloten en er moest nog wat gevoegd worden. Ach ja, geen probleem, gaat wel lukken. Maar inmiddels hebben we een heus Kerkweg deja-vu. Daar waar je verbeteringen aanbrengt, gaat iets anders weer kapot of je komt hele andere dingen tegen die reparatie behoeven.

Helemaal toen we een echte stortbui (met onweer) meemaakten. Het lijkt wel of het hier allemaal in het kwadraat gaat. Misschien omdat we heel dicht bij de evenaar zitten? Als het om de zon gaat, no problem uiteraard, maar zo’n onweersbui is wel andere koek. Zeker als je je dan nog even lekker omdraait in bed….en nog een keer omdat je oren verdachte geluiden horen. Drup, drup, drup…van de regen in de drup. En het drupte niet alleen in onze kamer…We dachten toch echt dat we die emmer-tijd al achter de rug hadden (juist ja, Kerkweg).

We zullen jullie verdere details besparen. Oh nee, ik zou het leed iets verzachten…Nog een voorbeeldje dan. De elektriciteit in het huis vraagt de nodige aandacht. Dus via via een Nederlandse elektricien op bezoek om een en ander eens even te bekijken. Nou zijn frons werd steeds dieper en hij was snel klaar. Zolang er geen dakje en deur op en voor de centrale stoppenkast zit , gaat hij helemaal niets doen. Jawel, de stoppenkast staat buiten (niet ongebruikelijk) en staat pal op de wind en regen. Da’s ook wel de goden verzoeken. Het goede nieuws is dat het dakje en het deurtje er inmiddels op en voor zit. Nu is het wachten op de elektricien.

Oh ja da’s ook nog mooi hier, dat wachten. De Setar (tv en internet) is om 11.00 uur bij u, zorg dat u er bent, want ze komen maar 1 keer. Dus wat doet deze brave gooische vrouw, juist ik ben er om 10.00 uur (toen woonden we nog niet in het huis). Om 13.00 uur ben ik maar eens gaan bellen. “ Ze komen er aan, mevrouw”. Ja inderdaad om 15.15 uur….De keerzijde is dat je dan wel heel blij bent dat ze er zijn :-). Overigens heb ik ook meegemaakt dat ze wel stipt op tijd zijn, dus het kan wel.

Toen we dit huis betrokken, waren we net gewend aan de vakantiewoning. Dus het hele wenproces begon weer opnieuw. Ook voor de dieren. We hebben een moment gehad waarop we dachten dat Joost het niet zou gaan halen. Die liep echt met z’n tong uit zijn bek te hijgen en ging op de (naar ons idee) warmste plekjes liggen (badkamers). Maar uiteindelijk is Joost nu het meest op z’n gemak, die is echt de koning van het huis (en na vandaag ook van de tuin ;-)).

Woody had het echt veel te warm, dus hebben ze in de trimsalon het scheerapparaat op ‘m uitgeprobeerd. Nu ziet hij eruit als een kruising tussen een Arubaanse poedel en een ander heeeel duur ras :-). Een voordeel: hij heeft het niet meer warm, we hebben ‘m niet meer zien hijgen. Het nadeel is dat het groeien van de haartjes jeuk veroorzaakt dus af en toe is ie een beetje zielig. Maar ook voor hem is dan het zwembad een uitkomst: hij zwemt dan een olympisch record voor honden.

Skye is nog even de pineut, voor hem moet ik via via contact opnemen met een trimster die echt plukt in plaats van scheren, want dat zou zonde zijn van zijn vacht. Hij heeft het dus wel heel warm, maar dat doet hij ook zelf, want hij rent achter alles aan wat hij ziet. Zo heeft hij al heel wat hagedissen, een enkel leguaantje en duiven verjaagd. Er is er maar eentje bij wie het niet lukt. De zwart-witte kat of poes uit de buurt. Die vindt het wel grappig zo’n opgewonden standje en blijft dan ook uitdagend op een hoog muurtje liggen (tot grote frustratie van Skye). Dat leidt dan ook tot heel veel geblaf (we hoeven nog net geen oordopjes in).

Maar gelukkig maakt dat op Aruba niet uit. Daar mogen de honden gewoon blaffen. Sterker, die mogen het ook allemaal zelf uitzoeken. Er zijn erg veel ‘zwerfhonden’ (8 van de 10 zijn van eigenaren) die loslopen door de straten ook in de stad en op/langs drukke wegen. Ze slapen zelfs op straat en zijn niet onder de indruk van auto’s (sommigen inmiddels wel, te zien aan hun manke poot). De honden die bij het huis blijven, worden veelal gebruikt als een goedkoop alarmsysteem. Ik ben er al een paar tegengekomen en ondanks dat ze hun tanden ontbloten, maken ze echt geen reclame voor tandpasta.

Nou genoeg kommer en kwel dacht ik zo. Het gaat vast goed komen met het huis. We willen hier echt niet weg. Het ligt namelijk op een hele goede locatie en ook het appartement is perfect. Dus boek maar vast (als jullie nog durven;-).