Waarom dan wel?
15 september 2011 - Aeropuerto Internacional Reina Beatrix, Aruba
augustus/september '11
Nou even alle natuurrampen op een stokje…
Stel je voor, een gewone dinsdagavond, je hebt lekker stamppot gegeten bij 080 en vervolgens rij je nog even naar de ‘high rise’ hotels. Daar loop je dan de pier op en kom je terecht bij ‘Bugaloe’. Hier staat een goede band te spelen en voor je het weet sta je te dansen.
Of dat je ’s ochtends op je gemakkie naar het werk rijdt, langs een schitterende blauwe zee. En je werkdag afsluit met wat baantjes trekken in diezelfde zee (met daarna een welverdiend biertje aan het strand)?
De heerlijke temperatuur en de zon die elke dag schijnt. En dat als het waait, dat het niet betekent dat het slecht weer is. Nee, dat betekent hier dat het juist lekker weer is. Hierdoor kun je heerlijk buiten leven en dat doen we ook volop, onder andere op onze porch. De honden en de kat zijn nauwelijks meer binnen, ook ’s nachts zijn ze lekker buiten.
Of dat je uit eten gaat en in plaats van de prijs in dollars, de ‘local-price’ mag betalen. Dat betekent dat als het bijvoorbeeld 50 dollar is dat je dan 50 florin afrekent. En dat scheelt! De prijzen zijn hier trouwens goed te doen. Je kunt bij een ‘take away’ bijvoorbeeld heerlijk versgebakken pastechi’s halen (zeg 4), 2 Arubaanse kroketten en dan ook nog 2 blikjes drinken voor nog geen 4,5 euro. Of lekker Chinees eten voor nog geen tientje. Zelfs sigaretten zijn hier goedkoper (ca 4 euro per pakje). De boodschappen bij de grote supermarkten vallen wel wat duurder uit, maar de Chinese supermarkten zijn weer heel goedkoop. En ach, bij die grote supermarkten pakken ze wel je boodschappen in en laden het in de auto (dan voel je je bijna echt een gooische vrouw :-)). En waar heb je bij een supermarkt een parkeerplaats die uitkijkt op zee?
En over gooische vrouw gesproken: in Nederland had ik Marja (en die is natuurlijk onvervangbaar), maar hier heb ik Roderiques de poolman (2 x per week), Nora de werkster (2 x per week, naast het huis doet ze ook nog de strijk, heerlijk) en Edgar de tuinman. Met Roderiques spreek ik Engels, met Nora spreek ik Spaans, Engels, Nederlands en Papiamento en met Edgar spreek ik Spaans. En dan heb ik ook nog een keer per maand Carlos van de pestcontrol, met hem spreek ik Papiaments en Nederlands. Aruba is dus ook goed voor je talenkennis :-)!
Wat even wennen was, maar wat nu een gewoonte is, is dat je bijna overal waar je betaalt je pasje afgeeft. Je haalt ‘m dus niet zelf door het pinapparaat heen, dat doen zij. In het begin voelt dat ongemakkelijk: ‘krijg ik ‘m wel terug?”. En ook zie je nauwelijks welk bedrag je nou eigenlijk pint, want op het moment dat je de pin ingeeft (ja, dat doe je dan nog wel zelf), zie je geen bedrag. Maar het klopt elke keer tot op de cent.
En waar kun je beter op Paso Fino paarden rijden dan op Aruba. Sanne is er helemaal weg van! Ze rijdt nu 1 x per week op rancho Jaburibari dressuur en 1 x per week Paso Fino bij rancho La Ponderosa. Ze mist (en wij ook) Rissa nog steeds, maar dit neemt de pijn wel een beetje weg. Wel zijn we blij dat we Rissa het niet hebben aangedaan om haar mee te nemen. De afgelopen periode was er weer eens te kort aan voer omdat de container niet was aangekomen. En dan hebben we het nog niet over het gebrek aan gras of de windstille dagen.
Je rijdt hier lekker relaxed, maar 60 of 80 km per uur. Dat is voor hier aardig hard gezien de staat van de wegen. Soms ga ik met 20 km/u met piepende banden door een bocht, dan klinkt het alsof ik bezig ben met de formule 1. Eerst dacht ik dat er iets mis was met de banden (uiteraard niet met mijn stuur’mans’kunsten), maar de wegen zijn zo ‘schraal’ dat het gewoon zo is en het klinkt eigenlijk wel lekker ;-). Wat ook leuk is, zijn de zandwegen die je af en toe alleen maar kunt berijden als je een four wheel drive hebt (bijvoorbeeld naar de ranch van Sanne). Dus wat zijn we blij met onze Suzuki! Ronald heeft trouwens een auto van de zaak, dat betekent dat ik de ‘luxe’ van een eigen auto heb. Eigenlijk is het pure noodzaak, want voor echt bijna alles heb je de auto nodig.
Behalve als ik ’s ochtends rond half 8, nadat ik Sanne op school heb afgezet, vanaf huis met de honden naar het strand loop. Naar de beroemde Fishermans Huts (met dank aan Joran), dat is namelijk nog geen 15 minuten lopen (lekker tranquilo want het is dan al aardig warm aan het worden). Daar neem ik lekker een duik in zee en de honden doen dan lekker mee. Wat een heerlijk begin van je dag.
Oh ja en wat ook zo heerlijk is, is dat er geen agressie in het verkeer is. Geen vinger te zien! De mensen die we tot nu toe hebben ontmoet, zijn allemaal relaxte en vriendelijke mensen. Vooral de Arubanen kletsen honderduit, zelfs in het Nederlands! Wat mij opvalt is hun benadering vanuit het hart en dat ze de kunst van het genieten goed onder de knie hebben.
Ook de collega’s van Ronald (met hun partners) zijn stuk voor stuk leuke mensen. We hebben al wat bbq-tjes achter de rug. En stel je dan voor dat je na de bbq nog even een paar matches kunt beachtennissen. Jawel, een van de collega’s heeft gewoon een beachtennisveld, compleet met licht in zijn tuin. Een ander heeft limoenen in de tuin groeien en bij weer een ander heb je een schitterend uitzicht op zee en de cruiseschepen die aankomen. Het is, zoals je kunt lezen, wel erg afzien hier…
Wat een geweldige verhalen. Wat heb ik een medelijden met je zeg. Al dat personeel dat aangestuurd moet worden. Leuke poolboy trouwens? Klinkt allemaal fantastisch. Eigenlijk elke dag vakantie de komende jaren!! Super dat het zo lekker gaat met jullie alledrie.
Liefs,
Annemarie
PS: ook druk bezig met voorbereidingen voor ons vertrek naar Australie. Eind december gaan we!!!
ps Ronald doe je ouders de groetjes ik mis ze net als jij wel hoor.
grtzzzzz wim
Jeetje! en dan zit ik hier achter mijn bureau, achter het glas met daarachter donkere en dreigende luchten met af en toe een straaltje zon. Het zal ook wel weer regenen als ik op huis aanga en richting het station loop na een vermoeiende werkdag. Mmmmm! ben ik nu aan het klagen? Of heb je me met je verhaal getriggerd. Fijn om te lezen dat het zo goed met je gaat en mij laat meegenieten van de dagelijkse "beslommeringen" van jou en je gezin, ook al is het uitermate jaloersmakend:-). En! gaat er ook nog door jou gewerkt worden? Want het lijkt me dat al de energie die je opbouwd toch ergens kwijt moet kunnen. Afijn! met al dat personeel dat bij je rondloopt kun je een ieder geval je managementskills inzetten.
Ik kijk nu al weer uit naar je volgende blog.
Groet,
Rinie
Wij moeten gaan beslissen wat we gaan doen: nog een jaar blijven, naar Nederland of misschien naar een ander land...Heel veel plezier met elkaar!!
Fijn om te lezen dat
Wat een heerlijk verhaal over jullie belevenissen in den vreemde. Het doet me zo denken aan onze avonturen in India en Indonesia, heerlijk om zoveel te leren van andere culturen en mensen.
Kan alleen maar goed zijn voor je ontwikkeling als volwaardig mens.
Hier gaat alles van hetzelfde, geen Arubaanse zonnetjes, regelmatig regen. Ik heb net de was weer binnengehaald want het ziet er alweer dreigend uit.
De stambomen zijn klaar maar ik zit nog steeds te wachten op jouw grote bestanden foto's van het feest met namen van de betreffende personen erbij, van Silvia en Rocco heb ik ook nog niets aan nieuw materiaal gekregen. Ik kan ze niet van het Internet plukken want die bestanden zijn weer te klein.
Als ik dat van jou ontvangen heb stuur ik ze maar op zoals ze zijn, mischien heb jij nog een foto van je broer van het feest aan het strand dat helpt ook weer een stukje in de goede richting.
Veel plezier daar en tot horens,
Else
Odoorn
Uiteraard ben ik heel benieuwd naar de Paso Fino ervaringen! Hoe vindt Sanne het rijden van de verschillende gangen?
Nou, ik ga weer door hier, heel veel plezier daar en blijf schrijven!
Yvonne
Dikke kus,
Barry en Veerle
Ooooh wat zouden we graag samen met jou en de hondjes een duik in de zee nemen Cis, iedere ochtend! Wauw, wat klinkt dat heerlijk zeg!!! Ook de bbq-tjes met alle leuke, lieve mensen (mis je ons nog???) lijken ons erg gezellig. Helaas voor Ronald kunnen we de beertender niet mee nemen als we langskomen haha, maar dat komt wel goed zo te lezen....Goed ook om te horen dat Sanne het naar haar zin heeft, alleen......half 8 naar school? Quinten en Tristan vragen zich af hoe laat ze dan vrij is.......en de hartelijke groetjes + knuffel van Trissie voor Sanne ;-)
We missen jullie, de nieuwe buren zijn ok hoor, maar ze halen het niet bij jullie (bij lange na niet)
Heel veel liefs en een dikke knuffel van de Kleinekoortjes xxx
Leuk stukje trouwens haha. wat zullen ze jaloers zijn in NL maar ja iemand moet het doenj niet waar???Pase un bon diaaaaaaaaaaaaaaaa.
PS weer een keertje ergens lunchen?
Kus,
V.
Ps: Je verdient het!
PPs" School van Sam staat in de fik!
Klinkt echt helemaal te gek en nee we hoeven geen medelijden met jullie te hebben. Alles is mooi op Aruba ;). Hadden we maar een klein beetje van die zon, relaxheid en bbq hier dan zouden wij een klein beetje bij jullie zijn!!
Sinds kort hebben we skip op de pc gezet dus mocht je een keer willen skypen................lijkt me heel gaaf en gezellig! dikke kus, Joyce
Wat een leuk leven hebben jullie nu, het is net een film.
Hoe vindt Sanne de school waar ze nu opzit? Wat fijn dat ze zo leuk kan paardrijden.
Cis heb je nu veel tijd over zonder baan en met hulp?
Veel groetjes van Gerhard marianne ferdou en Marin
echt leuke verhalen om te lezen. Is goed om te zien dat jullie je al aardig gesetteld hebben. Geniet ervan.
Groeten Rinus