Tussendoortje

December '11

StaVaZa

Superoma is laatst 94 geworden, Sinterklaas is vanaf Aruba weer terug naar Spanje, onze (schoon-)ouders met Wim & Marloes zijn weer naar Nederland en Kerst staat voor de deur. Wij kijken uit naar de komst van Veerle en Barry (op het moment dat ik dit schrijf nog 7 nachtjes slapen) en onze andere (schoon-)ouders in februari. Het is een drukke tijd. Had ik een rustige tijd op mijn werk, nu is dat anders. Twee weken geleden ben ik een paar dagen naar Bonaire ‘gemoeten’ voor het werk, vandaag ben ik terug gekomen van drie dagen Curacao. Ook voor het werk. Ik hoor jullie denken….. maar toch, het werk op Aruba bleef liggen. Alles bij elkaar ben ik er best moe van en kijk ik uit naar de paar vrije weken die ik opgenomen heb als Veerle en Barry komen. Lekker met Cis, Sanne, Veerle en Barry…. Even lekker quality time.

Bezoek

Met Corrie, Jan, Wim en Marloes is het erg gezellig geweest. Vooral Cis heeft ze ´begeleid´, ik moest gewoon werken. Een hele leuke afsluiter was mijn verjaardagscadeau: met z’n allen brunchen in hotel Hyatt. Dat is wat….brunchen van 11 tot 14 met een lopend buffet wat buitengewoon gevarieerd en super van kwaliteit is. Echt een aanrader. Wat leuk voor ons bezoek was, was dat ze konden meekijken bij de open les streetdance van Sanne. (respect voor de juf trouwens, wat een puber-kippenhok….). De foto ontbreekt helaas, krijgen we niet gekopieerd.

Verhuizen

En ja, we krijgen het nog even druk, we gaan namelijk verhuizen. Jawel, de kogel is door de kerk, we gaan het doen. Heel jammer dat we hier weg gaan, of eigenlijk weg moeten. Het ging gewoon niet meer. Het huis is mooi, staat op een prima locatie, maar heeft gewoon teveel ernstige gebreken. 1 Februari krijgen we een ander huis. Letterlijk op een steenworp afstand, in dezelfde straat zelfs. Het huis is van een veel recentere bouw, perfect afgewerkt en ruim. Toch zal het best wennen zijn…Het nieuwe huis ziet er al prima uit maar wordt in overleg met ons nog verder naar onze wensen aangepast. Zo zijn er beweegbare shutters geplaatst op de porch en ventilatoren opgehangen. Verder wordt in de tuin nog een muurtje geplaatst zodat de honden veilig zitten als we weg zijn en wordt aan de achterkant van het huis nóg een porche gebouwd, ook met ventilatoren. En, niet onbelangrijk voor mij: er komt een buitendouche. Sinds we op Aruba wonen heb ik nog niet één keer binnen gedoucht. Ik sta elke morgen in mijn blote nix buiten onder de douche. En dat is zo lekker wakker worden!

Bonaire

We zaten weer op een rot locatie: http://www.plazaresortbonaire.com/index.html Ik had geen voorstelling van Bonaire. Het is een stuk groter dan Aruba maar heeft veel minder inwoners. Ik had het zo kunnen plannen dat ik er samen was met 4 collega’s van Aruba en dat we zo’n anderhalve dag voor onszelf konden besteden. Die tijd hebben we nuttig gebruikt.We hebben enkele mooie snorkelspots aangedaan, wat van de omgeving gezien en wat cultuur gesnoven.

De slavenhuisjes maakten indruk. Je kunt je niet voorstellen dat mensen in zulke hokken werden gestopt.

Erg mooi om te zien zijn ook de zoutpannen waar zout uit zeewater wordt gewonnen. Fantastische kleuren levert dat op in combinatie met de blauwe lucht en de azuurblauwe zee (die laatste is op deze foto niet te zien, hij had zich verstopt aan de andere kant van de weg).

En ja, wat moet je zeggen van flamingo’s in het wild…..hele kuddes……schitterend.

Een hoogtepunt vond ik wel het stadje Rincon. Uitgestorven als je er doorheen rijdt. Het lijkt wel een spookstadje. We hebben er geluncht op de binnenplaats van de plaatselijke eettent. Je begrijpt gelijk waarom Rincon uitgestorven is: iedereen zit daar op dat terras. Toen wij het terras opliepen zaten een stuk of vijf mannen op barkrukken op een rij naast het stalen verroestte toegangshek. Ze zaten een biertje te drinken en met elkaar te kallen. Een paar vriendelijke woorden in het Papiaments van onze kant maakte gelijk de tongen los. Vreselijk aardige mannen die alleen maar kunnen lachen, zo lijkt het. De binnenplaats van de horecahut is naar Nederlandse maatstaven een bij elkaar geraapt zooitje. Maar ik vind dat dát het nou juist zo mooi maakt. Authentiek ook. Verschillende maten partytenten met versleten doeken in alle kleuren, ongelijke vloeren en een madam die maar 1 snelheid kent: tranquilo! Ik heb een bord gestoofd vlees met rijst, funchi en wat salade gegeten. Het gestoofde vlees is een lokaal gerecht, meestal met geiten- of rundvlees. Ik had rundvlees, het was echt genieten. Het restaurant zal nooit een Michelin-ster krijgen. Maar de ambiance maakte zoveel goed. Super gewoon.

En dan door naar Sorobon Beach @ Lac Bay. Een van de beste sur f spots ter wereld. Van de top 10 beste surfers van de wereld komen er 5 hier vandaan. En wat een ongelooflijk mooie plek om aan de bar met je voeten bijna in het water een biertje te drinken. Er is altijd wat te zien en de zee is hier blauwer dan ik tot nu toe gezien heb. Dat wordt nog eens benadrukt door het feit dat je wel 100 meter het water in kunt lopen en dan kun je nog staan…

Op het terras van deze hotspot kwam ik nog een bijzonder affiche tegen:

Ter gelegenheid van het 20-jarig jubileum van De Jekko heeft de club met aanhang een avond gezeild met dit schip. We hebben er mooie herinneringen liggen. Ik wist dat het schip jaren geleden door eigenaar Fred Ros naar Curacao was vervoerd. Fred heeft er daar met toeristen op gevaren. Van de barjongen hoorde ik dat Fred later met de VD17 naar Bonaire is gekomen om daar hetzelfde te doen. Onlangs heeft hij het schip verkocht. De nieuwe eigenaar heeft het schip terug naar Nederland gebracht (je reist wat af als boot…). Fred zelf is op Bonaire gebleven. Hij leeft daar als schrijver / kunstenaar http://web.mac.com/fredros/Site/home.html (klik door naar projecten en je komt bij de VD17).

Trouwens, even iets heel anders…. de politie op Bonaire vinden wij ook oké, kijk maar naar de foto hieronder.

Curacao

Nu voor de vierde keer op Curacao. We zaten in hotel Kura Hulanda (Hollandse Tuin) wat vrijwel aan het water van de St Anna Bay ligt http://www.kurahulanda.com/index.php In één minuut wandel je naar de bekende pontjesbrug en sta je midden in het kloppend hart van Willemstad. Het hotel zelf doet Parijs’ aan. Allemaal huisjes in een soort grote binnentuin. Een oase van rust middenin Otrabanda, Willemstad. Dat kon slechter. Samen met mijn twinning-partner Alvin met de pont naar de overkant (de pontjesbrug lag aan de kant, er moesten wat hughe containerschepen door de baai. We hebben wat gewandeld, bij ‘de poortjes’ gekeken en daarna met collega’s gegeten bij een verkeerde tent (het kan niet altijd meezitten).

De volgende dag, na het werk, met enkele collega’s naar de ‘Netto bar’. http://www.nettobar.com/. Hoe lokaal wil je het hebben?????  Een bar met verhalen, historie en supervriendelijke mensen. De bewijzen daarvan hangen aan de muur: Balkenende, Willem-Alexander, Maxima en andere toeristen hangen op foto’s aan de wanden en het plafond. Op de foto’s zijn ze te zien in de kroeg. Ze nuttigen een drankje wat alleen daar, in die kroeg te krijgen is: Dreft. Nou, eigenlijk heet het Ròm Bèrdè (groene rum) maar wij noemen het Dreft. Het heeft namelijk precies de kleur van Dreft. Ze maken het zelf en het recept is geheim. Je drinkt het in borrelglaasjes waarbij je de drank in een keer achterover slaat (een hoog Jekko-gehalte). Men, wat is dat spul lekker zeg. Naast het hoge Jekko-gehalte heeft het ook een hoog Flodder-gehalte: ze bottelen het zelf en als je een fles mee wil nemen kan dat. Je koopt de fles waarna er nog snel even een zelfgeprint etiket op wordt geplakt. Geen enkele fles heeft dezelfde vorm of afmeting. Geweldig toch? Ik probeer voor de jongens een flesje Dreft mee te nemen naar de visweek. De man in het groene shirt op de homepage van Netto is Chu. Hij staat daar al 37 jaar achter de bar.

Aruba / Barcadera

Laatst ben ik met collega’s naar de havenzone geweest waar de barkjes uit vooral Venezuela binnenkomen. De barkjes komen vooral fruit en vis brengen. Fruit komt dan uit Venezuela zelf. Ze lassen een dag extra in om op zee vis te vangen en deze ook naar Aruba te brengen. Het fruit gaat in grote hoeveelheden en bijna alles wordt met de hand gelost. En wat doe je dan als je los bent? Leeg terugvaren is economisch niet handig. Op de terugweg gaat alles mee waar je maar iets aan kunt hebben: oude koelkasten, kapotte airco’s, noem maar op. Maar ook grote hoeveelheden whisky en sigaretten, hoewel deze eigenlijk niet ingevoerd mogen worden in Venezuela. Vooral de whisky is op Aruba veel goedkoper en in Venezuela en wordt daarom in grote hoeveelheden onder het oog van de Arubaanse autoriteiten uitgevoerd. Het uitvoeren mag en Aruba heeft er geen belang bij Venezuela in te lichten. Aruba verdient er immers zelf aan. Overigens nemen de barkjes op de reis naar Aruba ook nog wel eens wat anders mee dan fruit en vis.

Jeep

De Jeep doet het goed, hoewel hij al wel een keer bij de monteur langs is geweest. De foto die hieronder staat is gemaakt op het parkeerterrein van Moomba tijdens het beachtennis toernooi. Ja ja, er rijden er meer dan 1 rond.

Vliegen

Het vliegtuig pak je hier net zo makkelijk als in Nederland de trein. Althans, zo zou het moeten zijn. Je kunt nooit vertrouwen op de tijd van vertrek of überhaupt dat je vlucht gaat. Verschillende maatschappijen die vrijwel alleen tussen de eilanden vliegen en er een potje van maken. Maar ja, het heeft ook wel weer z’n charme. Laatst naar Curacao vlogen we met een kist waar maar een man of 10 in passen. Ik zat voorin, bijna op schoot van de piloot die tijdens de vlucht constant aan knoppen zit te draaien. Achterin de kist zat een zware man. Toen hij tijdens de vlucht even opstond om zijn benen te strekken kon je het toestel door het verplaatsen van het gewicht heen en weer voelen gaan. De piloot keek gelijk boos achterom, galina di sopi (soepkip).

Nou, Groen vindt dat ‘ie wel weer genoeg geschreven heeft. We gaan lekker naar Moomba en wachten op Veerle en Barry….

Ayo Ronald