Daar zijn we weer!

Inleiding

Tsjonge jonge, wat gaat de tijd razendsnel. 16 Januari 2012 hebben wij voor het laatst onze belevingen verwoord en gepubliceerd. Terwijl ik dit schrijf, besef ik dat dit morgen maar liefst 8 maanden geleden is. Dat hadden wij ons anders voorgenomen.

Misschien gaat de tijd zo snel omdat er zoveel gebeurt. Of omdat je het zo naar je zin hebt. Ik weet het niet. Wij beseffen in ieder geval goed dat het niet vanzelfsprekend is dat wij hier mogen wonen en genieten. En ondanks dat we nu in de warme periode van het jaar zitten en het zweet met stralen van je afloopt als je de vaatwasser uitruimt zie ik het leven hier dagelijks met lachende ogen tegemoet. Ja, je kunt na ruim een jaar wel zeggen dat het leven ons hier ‘past’. En toch, toch vinden wij ook niets mis met Nederland. Wij zijn er nu allemaal een of meerdere keren geweest en kijken ook daar met plezier op terug. Wij schatten zo in dat we over een paar jaar geen moeite zullen hebben met de terugkeer, tenminste…..???

Ik ben inmiddels ook een of meer keren op alle eilanden waar mijn bedrijf is gevestigd geweest. (naast Aruba zijn dat Bonaire, Curaçao en Sint Maarten). Ik ben blij dat ik op Aruba terechtgekomen ben. Met Bonaire is weliswaar ook niets mis maar daar staan de scholen niet zo goed aangeschreven. Curaçao is vergeleken met Aruba ronduit onvriendelijk en ook minder veilig. Sint Maarten heeft van alle eilanden de mooiste natuur maar is significant onveiliger dan Curaçao wat ook al niet zo veilig is. Geen klagen dus met Aruba!!! Sanne kan alleen naar het strand en is gisterenavond zelfs met twee vrienden met de bus naar Playa (Oranjestad) geweest.

Er is in de afgelopen paar maanden dus heel veel gebeurd. Ik zal de hoogte- en dieptepunten chronologisch opschrijven en opleuken met wat foto’s. Het is heel erg wennen geweest, vooral voor Cis maar ook voor Sanne en mijzelf. Sanne willen wij er niet onder laten ‘lijden’ en dus willen wij er ook voor haar gewoon zijn als dat nodig is. Het gaat steeds beter en het ritme komt er al lekker in. Daarnaast willen we, vooral in het weekend, ‘gewoon’ en bewust mini-vakanties houden. Lekker met vrienden en een jug vol lekkers naar het strand en beach tennissen, zwemmen of gewoon niets doen. Ook vandaag (zaterdag) gaan we als Sanne uit musical komt weer lekker de zee in.

We hebben onze eerste grote vakantie gepland: we gaan ruim twee weken naar Cuba. Cuba stond in onze top 3 van te bezoeken bestemmingen. Nou, we komen er aan hoor.

Februari 2012

Verhuizing

Met behulp van enkele collega’s zijn wij verhuisd. We hebben onze karakteristieke woning verlaten en ingeruild voor een prachtige andere woning. Eigenlijk wonen we nu best een beetje decadent. Dit gaan we nooit meer meemaken, dat beseffen we ons terdege. Maar belangrijker: alles doet het, het lekt niet en als er toch eens wat is, wordt het gelijk gemaakt. Het is er heerlijk rustig wonen en de woning is van alle gemakken voorzien. Eerlijk is eerlijk, liever hadden wij een wat meer Arubaanse woning gehad maar als wij terugkijken op de ellende die wij daarmee hadden, gooien wij deze wens gemakkelijk en snel overboord. We hebben naar deze woning geen omkijken. Alles wordt geregeld, van het legen van de sceptic tot tuin- en zwembadonderhoud en alles wat daar tussen zit. Wat ook mooi is, is dat onze uit Colombia afkomstige hulp Nora meeverhuisd is. We hebben nog steeds het gevoel dat wij haar onderbetalen (het is gewoon niet Nederlands, ongeveer €4,3 per uur en €2,15 per keer voor de benzine). De lonen en vergoedingen liggen ver onder het niveau van Nederland. Nora vindt het kennelijk prima. Zij is altijd vrolijk en zingt in het Spaans en bij een temperatuur van 30 graden Zuid-Amerikaanse muziek mee tijdens het strijken. Iedereen blij zullen we maar zeggen.

Onlangs hoorde ik dat onze vorige woning, na lang te hebben leeg gestaan, weer is verhuurd. Voor een periode van twee jaar aan een marinier die van klussen houdt. Ik wens hem veel woongenot en klusplezier toe. Ik hoop dat hij voldoende gereedschap uit Nederland heeft meegenomen…

Bezoek pa & ma Groen

Kort nadat Veerle en Barrie dushi Aruba hadden verlaten arriveerden pa en ma Groen. Ook hier hadden wij erg naar uitgekeken. Hoe zouden ze het vinden? De periode was in ieder geval prima gekozen. In deze tijd is het regenseizoen voorbij (matig geweest) en de temperatuur overdag erg aangenaam, niet te warm.

We zijn veel met pa en ma op stap geweest, vooral de natuur in. Ronald en pa hebben een tocht met de jeep gemaakt en met z’n allen zijn we naar national park Arikok geweest. Wij hadden het al vaker gezien maar blijven het prachtig vinden.

We zijn regelmatig lekker uit eten geweest. Het hoogtepunt hiervan vonden pa en ma ‘Zeerover’. Wie had dat gedacht? Zeerover is een primitieve lokale eettent waar alleen vis wordt verkocht. De vis wordt geserveerd in een plastic uitlekmandje en eten doe je met je handen. De vis is dagvers en dus erg lekker. Het is nog leuker omdat het zo lokaal is. Veel Arubanen komen hier eten. En natuurlijk de locatie. Het is aan zee gelegen met een steiger op zee waar je aan een picknicktafel je vis kunt eten. Je zit dan op de zee, het water klotst onder je door. Het wordt langzaam donker, een lekker koud biertje, de wind door je haren… Sorry Scheveningen, maar hier haal je het niet bij!

Carnaval

Carnaval op Aruba is twee weken feest. Het leven op het eiland draait om niets anders dan dat. Wij nuchtere Hollanders vinden het fantastisch maar tegelijkertijd verbazen wij ons over de hoeveelheid energie en geld dat hierin gestoken wordt. Het is te bizar voor woorden en een goede indruk met een stuk tekst zal niet lukken. Carnaval bestaat uit verschillende parades verdeeld over twee weken en over het hele eiland. Er zijn parades voor kinderen (het wordt met de paplepel ingegoten), een lightning parade, lokale en grote parades en meer. Voor pa en ma kwamen hebben wij de lightning parade bezocht. Die duurde niet  zo lang, ik denk een uur of drie…

Met pa en ma hebben wij de grote parade bezocht. Die duurde ook niet zo lang, een uur of 5 (of was het 6).  Duizenden en duizenden mensen lopen in verenigingsgroepen mee. De meeste groepen hebben hun eigen muziek: een truck met open oplegger waar een band op staat te spelen. Naast de band is iedere vierkante centimeter benut om enorme luidsprekers op te hangen. Zowel aan de voorzijde als de achterzijde van de truck. De trucks zijn hier helemaal op aangepast. De muziek staat gelukkig niet te hard, zoals nergens op Aruba (ik denk dat volumeknoppen hier niet bestaan. Het is aan of uit. En als ‘ie aan staat, dan staat ‘ie ook aan….!!!)

Ik ben geen carnavalsmens. Ik zal nooit meelopen. Maar wauw, wat heb ik hiervan genoten. De sfeer, het enthousiasme, de energie, de muziek, het complete plaatje, echt super de super. Het verhaal gaat dat Aruba na Rio de Janeiro het grootste carnaval ter wereld heeft. Ik weet het niet maar ik begrijp wel waar zo’n opmerking vandaan komt.

Via vrienden mochten wij tijdens de grote parade de marinierskavel op zodat wij voorzien werden van een betaalbaar hapje en drankje en, niet onbelangrijk, schaduw. Voor pa en ma hadden we stoeltjes meegenomen. Deze hebben we geparkeerd in een plekje in de schaduw en wat wind zodat het voor hen ook uit te houden was.Pa heeft z’n hele fototoestel volgeschoten met foto’s en wat filmpjes. Uiteindelijk zijn wij niet tot het einde gebleven maar hebben we het wel heel wat uurtjes volgehouden.

Natuurlijk hebben we met pa en ma nog veel meer gedaan in de twee weken dat ze zijn geweest. Ze konden ook zelf op ontdekkingstocht met een van een collega gehuurde Fiat Panda (de enige Fiat die op het eiland rondreed). Ook hier hebben ze lekker van kunnen genieten. De twee weken met hen zijn voorbijgevlogen, we kijken er met veel plezier op terug. Dat kan ook goed want pa heeft met hulp van zijn zwager Gerrit een hartstikke leuke DVD gemaakt met foto’s, Arubaanse muziek en filmpjes van hun bezoek. Een superleuke herinnering, bedankt!

April 2012

Sanne zit nog steeds op dans- en zangles. Als ze kan zingen of dansen wordt ze vrolijk, leuk he? Ze wordt hierin ook steeds gedurfder: Er is grote houten pier de zee in. Op de pier is een horeca bedrijf, genaamd Bugaloe (www.bugaloe.com ). Iedere dinsdag treedt daar een band op. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen: ze mocht een paar nummers meezingen met de band. Echt dapper. Ze deed het super en het leuke is dat er dan een hele horde Amerikaanse toeristen staat mee te swingen terwijl Sanne haar ding staat te doen. Inmiddels heeft ze al een paar keer met deze band wat nummers gezongen.

In de grote vakantie heeft Sanne twee weken deelgenomen aan een project genaamd ‘Art Rules Aruba’. Het project is een paar jaar geleden opgezet om Arubaanse kinderen de gelegenheid te geven kennis te laten maken met kunst in de breedste zin. Het project is groots gegroeid en er komen docenten uit onder andere Amerika. Voor een paar honderd gulden kun je deelnemen. Maar je moet ook een motivatiebrief schrijven waarmee je in aanmerking kunt komen voor een ‘free scolarship’. Sanne heeft zelf zo’n brief geschreven en is op basis van haar motivatiebrief vrij toegelaten tot het project. Het was twee weken lang hard trainen voor alle deelnemers. Het geheel werd afgesloten met een groots optreden in Cas di Cultura. Sanne heeft daar voor een groot publiek zelf en met anderen een paar nummers gezongen. Echt super.

Dit optreden was in de periode dat onze ‘oude’ buren en vrienden Ad en Hieka er met hun kinderen waren. Hun oudste dochter Celine heeft als model voor de modeontwerpers deelgenomen. Wow, wat een dame met haar 15 jaar!

Juni 2012

Deze maand heeft een moeilijke periode gekend voor Cis. Haar beste vriendin vertrok, voorgoed. In betrekkelijk korte tijd had Cis met de Franse Peggy een hechte band opgebouwd. Peggy zat met haar man Laurent en twee kleine kinderen voor het werk van haar man op Aruba. Het project van Laurent zat er op en ze zijn naar Chigago vertrokken voor het volgende project. Het was zeker meer dan ‘even slikken’ voor Cis.

Peggy (2e van rechts) op haar afscheid

Cis mist Peggy nog steeds, maar je merkt dat het gezegde ‘de tijd heelt alle wonden’ ook hier bewaarheid wordt. … Maar, er is ook heel goed nieuws: over enkele maanden komt een andere heel goede vriendin van Cis, Vanessa, naar Aruba. Cis sprong een gat in de lucht toen zij het hoorde.

Ik ben in juni naar Nederland geweest voor de jaarlijkse visweek met mijn vrienden. Ik had mij voorgenomen om dit niet over te slaan en nu na 1x weet ik weer precies waarom. Ik heb een prima week gehad met lekker weer en redelijk goede vangsten. Maar belangrijker: het was heerlijk en als vanouds om weer een weekje met de mannen onder elkaar te zijn. Vooraf kon ik bij Jekko Just slapen en achteraf bij mijn oude buren Rogier en Aranka. Helemaal top en nogmaals bedankt.

Juli 2012

Ook voor Sanne was er een zwarte dag. Haar vriendje Aron met wie zij al 7 maanden ‘iets had’, ging met zijn familie naar Nederland. Voorgoed. Ach dacht ik, kalverliefde, het gaat wel over. Het zal ook wel overgaan maar het was wel aandoenlijk. Aron is een beste jongen gebleken. Ik ben vlak voor zijn vertrek nog een keer met hem gaan vissen op zee. Hij heeft tonijn en mahi mahi (dorade) gevangen en vond het fantastisch. Sanne en Aron hebben nog steeds veel contact via Skype en whatsapp en inmiddels alweer 9 maanden ‘iets’.

Een moment waar we ook heel lang naar uitgekeken hebben: het bezoek van onze overbuurtjes uit de Dijkgraafstraat, Nederland. Ad, Hieka, Celine en Elise. Ze waren eerst een weekje naar Curaçao geweest en kwamen daarna twee weken bij ons in huis. Het was de eerste keer dat wij een gezin met kinderen zo in huis hadden en laat ik maar met de deur in huis vallen: het was super, ze hadden van ons langer mogen blijven! Ze hadden de beschikking over de Jeep die inmiddels verkocht was aan een collega. Deze was echter zo aardig om in zijn vakantie de auto gedurende de tijd dat Ad en Hieka hier waren uit te lenen. Ook met Ad en Hieka en de kinderen hebben we natuurlijk veel leuke dingen gedaan: snorkelen bij baby beach, het hele eiland over gecrost, Jolly Pirats, Zeerover (daar is ‘ie weer), Natural Bridge, Arikok en meer.

Ad en Ronald zijn ook met een boot (met kapitein) gaan vissen op zee. De vangst viel iets tegen maar Ad kan wel zeggen dat hij ‘black eyed jack’ (lijkt erg op tonijn) en ‘yellow tail snapper’ heeft gevangen. Jaja, de mannen kwamen thuis met vis die ’s avonds op de barbecue ging. Hoe vers (en lekker) wil je het hebben?

Nederland

Cis en Sanne zijn met de familie Van Benten terug naar Nederland gevlogen.In Nederland hebben zij veel familie en vrienden bezocht. Zij mochten de auto van Hieka lenen wat natuurlijk helemaal top was!Voor hen was het weerzien met Veerle en Barrie, Desiree, Derrick en Kyano (loopt inmiddels), Joyce, Ans, Vanessa, ouders, de Groentjes in Horst en natuurlijk Superoma, heel erg fijn.

Aan het bezoek in Nederland kleefde wel een zwart randje. Rissa bleek dood te zijn. De dierenarts had bij de pony van Sanne verschillende keren achtereenvolgend en steeds ernstiger kreupelheid geconstateerd. Helaas heeft men de pony in moeten laten slapen.Sanne werd wat dat betreft wel qua emoties heen en weer geslingerd. Dit was een grote domper, de bezoeken aan Aron in Nederland een grote opsteker.

De nabije toekomst

Eind september komen Romke en Jolanda op bezoek. Super! Er staan al een paar leuke dingen gepland zoals het Jazz Festival waar we kaarten voor hebben en natuurlijk een vistrip met Romke. Ik heb nog geen blue marlin gevangen maar statistisch gezien komt het moment dat dit moet gebeuren steeds dichterbij… als ik die vang mag Romke hem binnenhalen. Ik heb gemerkt wat een mahi mahi van pakweg 1.25 meter met je doet. Het laat zich raden wat een blue marlin van 3 meter betekent: hij sloopt je!

Verder komt half oktober Veerle nog een dag of 10. Dit keer komt zij alleen maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb zowel in de periode van Romke en Jolanda als van Veerle grotendeels vrij kunnen nemen dus dat wordt quality time.

Ik kan eindigen waar ik mee begonnen ben: eind van het jaar gaan we naar Cuba waar wij erg naar uitkijken. Stel je voor: Oud & Nieuw vieren en vuurwerk kijken in Havana met een goed glas rum en een beste sigaar. Wij zijn er klaar voor, de vliegtickets hebben we al binnen.

Of het volgende stuk weer acht maanden op zich laat wachten weet ik niet. Mocht het zo zijn dan heeft dat ook zijn voordelen: de geadresseerden worden niet te vaak lastig gevallen en we hebben wat te vertellen. Het gaat jullie allen goed.

Cu nos estimado y dushi famia y amigoenan nos ta bisa saludos y ayo.

E ta bay boso hopi hopi bon.

Saludos,

Ronald, (en natuurlijk ook van Cis en Sanne)